Bel hoorde vanouds bij het gebied van de vrijheid Geel, maar terwijl de rest van Geel als Sint-Amandsparochie tot het oude bisdom Kamerijk hoorde, was Bel zeker al in de 13e eeuw een zelfstandige parochie in het prinsbisdom Luik.

Bel is altijd een buitenbeentje geweest in de Vrijheid. Het dorp mocht in een zekere mate voor zichzelf zorg dragen. Het werd bestuurd door een meier die onderhorig was aan de drossaard van Geel.

Geografisch ligt Geel-Bel nabij de vallei van de Molse Nete, die in westelijke richting stroomt en uitmondt in de Grote Nete. Ten zuiden van Bel ligt een dekzandrug met naaldbossen en heiderestanten. Dit bevat het Belsveld, de Belseheide, de duinen en een deel van het Bels Broek. Ten noorden van Bel stroomt de Molse Nete.

Sinds 2001 is het landschap rond Bel beschermd. Het bosgebied is geherwaardeerd als natuurgebied door onder meer vernatting, rooien van cultuurbos (dennen) en verschraling van de zandbodem voor herstel van heidebiotoop.

Ferrariskaart 1771 (bron: Geopunt). Je ziet duidelijk het dorp Bel, daar rond de Belse velden en de heidegronden. Bel wordt omarmd door de Molse en Grote Nete.
 

Schuur en café van ‘t Voske zoals het was de eerste helft 20e eeuw. De smalle kasseiweg kwam er pas in 1912, van aan de Molseweg tot aan Manheuvels (bron: SAG).
 
Vanop de Belse heuvelrug, met zicht op de dorpskern en St.Lambertuskerk van Bel (Bron: SAG).
Kenmerkend voor Bel zijn de landduinen. Hier de Kapucienenberg in 1974 (Bron: SAG).

 

Last modified: 1 January 2025